Adoleshentja u vetëvra? Prokurori për vdekjen e vajzës në Enna: Këpucët nuk ishin të pastra! Letra e lamtumirës, e shkruar prej saj

“Me të dhënat që kemi në dispozicion mund të themi se bëhet fjalë për një vetëvrasje”, por “hipoteza e nxitjes mbetet e vlefshme”. Kështu deklaroi të martën në mëngjes prokurori për të mitur në Caltanissetta në Itali, Rocco Cosentino, duke iu referuar vdekjes së Larimar Annaloro.

Gjatë një konference për shtyp të thirrur për të ilustruar ecurinë e hetimeve mbi rastin e 15-vjeçares, e cila u gjet e vdekur më 5 nëntor në pyllin pranë shtëpisë së saj në Piazza Armerina, provinca Enna, prokurori për të mitur, Rocco Cosentino, deklaroi: “Bëhet fjalë për një vdekje me asfiksi përmes varjes, pa shenja dhune të shkaktuara nga të tjerët. Kjo në bazë të inspektimit të kufomës. Tani presim rezultatet e autopsisë”.

Këmbët dhe barku të lidhura: “Por nuk është një vetëvrasje e pazakontë”
Sipas prokurorisë, “nuk është një vetëvrasje e pazakontë”, edhe pse rezultatet përfundimtare të autopsisë, që janë ende në proces, priten brenda 90 ditëve: “Vetëm atëherë do të kemi më shumë elemente për të analizuar”.

Disa ditë më parë, të dhënat e para të autopsisë kishin zbuluar se 15-vjeçarja kishte lidhur këmbët dhe barkun me litarët e një lisharëseje, pastaj i kishte shtrënguar ato rreth qafës dhe kishte kaluar lakun në një degë peme duke u hedhur poshtë. Megjithatë, është vënë re se kafka cervikale është e paprekur. Gjithashtu, edhe pse Larimar kishte duart e lira, nuk kishte bërë asnjë përpjekje për të çliruar qafën nga lakut.

Këpucët dhe dhoma “jo e rrëmujshme
Sa i përket këpucëve, ishte thënë më parë se – ndonëse pema ku Larimar u var ishte e rrethuar nga dheu – tabani i këpucëve ishte i pastër. Këtë pretendim, megjithatë, e hodhi poshtë prokurori: “Mund të them se ato nuk janë të paprekura. Ka gjurmë dheu. Por nëse kjo provon se ajo ka përshkuar rrugën nga shtëpia deri ku u gjet, është një vlerësim që do ta bëjmë”.
Ai shtoi: “Janë kryer të gjitha hetimet e mundshme, duke përfshirë inspektimet në dhomën e vajzës”. Për sa i përket dhomës së saj, prokurori sqaroi: “Dua të theksoj se dhoma nuk ishte e rrëmujshme, siç është thënë, por në një gjendje të zakonshme për një vajzë të asaj moshe”.

Sherri me shoqen dhe imazhet intime
Vdekja e vajzës ndodhi pas një konflikti me disa shokë klase. Në mëngjesin e asaj dite, Larimar kishte debatuar me një bashkëmoshatare, e cila – sipas dëshmive – e akuzonte se i kishte “vjedhur” të dashurin. Dy vajzat kishin kaluar edhe në dhunë fizike, një skenë që e kishin parë disa shokë të klasës.

Policia konfiskoi telefonat për të kontrolluar nëse përmbanin imazhe ose video intime të vajzës, të cilat dikush dyshohet se kërcënonte t’i shpërndante ose i kishte shpërndarë tashmë në disa biseda grupi.

Letra për të dashurin dhe hetimet përkatëse
Sa i përket letrës që 15-vjeçarja i kishte dërguar të dashurit, ku shkruhej: “Do të të dua edhe në jetën tjetër”, prokurori deklaroi: “Ajo u sekuestrua sapo mësuam për ekzistencën e saj dhe kryem të gjitha hetimet për të rindërtuar rrugën që ka ndjekur nga dora e vajzës deri te marrësi, përmes një pale të tretë. Pra, nuk u gjet rastësisht”.

Ai shtoi: “Kemi prova që letra u nis nga Larimar, ajo ia dha një pale të tretë, e cila ia dorëzoi të dashurit”.
Dyshimet e familjes

Sipas avokates së familjes së vajzës, e intervistuar disa ditë më parë nga Corriere della Sera, “shumë gjëra nuk përputhen” në lidhje me rastin, për të cilin prokuroria po heton ndaj personave të panjohur për nxitje në vetëvrasje dhe – siç mësohet tani – “për shpërndarje të imazheve të paligjshme dhe posedim të materialeve pornografike”.

Pak orë pas gjetjes së trupit të vajzës, në gjunjë dhe ende me litarët të shtrënguar, nëna e saj vuri në dyshim që e bija të kishte kryer vetëvrasje. “Ma kanë vrarë”, tha ajo.

Prokurori Cosentino shtoi: “Të gjithë personat që kemi intervistuar, qofshin të mitur apo të rritur, kanë treguar gatishmëri të plotë dhe kanë dhënë kontributin e tyre. Nëse ky kontribut ka qenë i vlefshëm apo jo, kjo mbetet për t’u verifikuar, por të gjithë ata që kemi pasur nevojë të dëgjojmë kanë bashkëpunuar”.
Kur u pyet nëse ka persona të tjerë që mund të kenë dijeni për faktet, prokurori tha: “Nuk mund ta di”.